Γράφει η ψυχοθεραπεύτρια, M.S Ψυχολογίας από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια με ειδικότητα στην οικογενειακή θεραπεία κυρία Πέγκυ Πελώνη- Πινήρου.
Το μοναχοπαίδι:
Έχει ένα δύσκολο ρόλο που τον ακολουθεί στη ζωή του γενικότερα. Βρίσκεται ανάμεσα σε μεγάλους με αποτέλεσμα να γίνεται ένα «μικρομέγαλο» προσπαθώντας να κερδίσει την αποδοχή και τη συμπάθειά τους άλλες φορές παραμένοντας ντροπαλό, άτολμο και αδύναμο, άλλες φορές ξεχωρίζοντας με τα ηγετικά και τα δυναμικά του στοιχεία.
Συνήθως τα μοναχοπαίδια είναι παραχαϊδεμένα. Εάν είναι αγόρι, αποκτά μια ιδιαίτερη σχέση με τη μητέρα, ενώ νιώθει ανταγωνιστικά απέναντι στον πατέρα. Kαθώς το σημείο αναφοράς είναι ο εαυτός του επαίρεται για τη μοναδική του θέση με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται στη συνεργασία και στο μοίρασμα.
Είναι ιδιαίτερα δημιουργικό, αφού μαθαίνει να γεμίζει πολύ χρόνο μόνο του και βιώνει την αντίφαση του να προσπαθεί να αποκτήσει τις δεξιότητες εvos πρώτου παιδιού, ενώ νιώθει την ανικανότητα του μικρότερου. Όταν οι άλλοι του φέρνουν αντίρρηση αισθάνεται ότι αδικείται και συχνά εκδικείται γι' αυτό.
Θεωρεί ότι δεν υπάρχει λόγος να κάνει προσπάθειες να αποκτήσει κάτι, αφού πιστεύει ότι οτιδήποτε θελήσει, το δικαιούται. Αυτή, βέβαια, η στάση το κάνει να διεκδικεί και συχνά καταφέρνει αυτό που βάζει στο μυαλό του. Μπροστά στις αλλαγές παίρνει μια στάση όπου κατευθύνει και διατάζει ή αντιθέτα αποσύρεται και κλείνεται στον εαυτό του.
Αν σας άρεσε το άρθρο κοινοποιήστε το και μοιραστείτε το με τους φίλους σας!
Σας ευχαριστούμε για την επίσκεψη.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου